Een extra wrang jubileum

Maandag 8 oktober 1973 deed ik ’s morgens in Leeuwarden rijexamen in de Volkswagen Kever van mijn rijschoolhouder.

Twee dagen daarvoor, zaterdag 6 oktober, luidde een Palestijnse verrassingsaanval de Jom Kipoer-oorlog in. Mijn examinator en ik kregen een geanimeerd gesprek over die oorlog. Waarschijnlijk was ook bij hem, net als bij mij, de liefde voor Israël er met de paplepel ingegoten.

Drie keer maakte hij tijdens de rit een opmerking. Ik nam bij het uitvoegen te vroeg gas terug. Even later op een binnenweg kreeg ik te horen dat ik op zo’n weg met veel bochten minder hard moest rijden. En tenslotte vergat ik bij het uitstappen de contactsleutel. Daar maakte hij een aantekening van.

Maar ik was geslaagd! In één keer, want ik had voor mijn theorie alle vragen goed.

Ik twijfel er niet aan dat mede dankzij onze wederzijdse liefde voor Israël, mijn examen een gunstige uitslag had.

Zaterdag 7 oktober 2023. Precies 50 jaar later overkomt Israël hetzelfde. Een extra wrang jubileum. Hoe kon Israël, het meest beveiligde land ter wereld, zo worden verrast?

Wat er zaterdag gebeurde tart elke beschrijving. Hamas-terroristen zaaiden dood en verderf.

Mensen bij een bushalte werden uit de bus gesleurd en geliquideerd. Op een festival werden 250 jongeren in koelen bloede doodgeschoten. Ook het prachtige jonge gezinnetje op de foto werd afgeslacht. Jongeren en ouderen werden naar Gaza ontvoerd om straks als gevangenenruil te worden gebruikt. Zevenhonderd doden en meer dan tweeduizend gewonden is tot nu toe de trieste balans.

Terecht werd door iedere politieke partij, met uitzondering van BIJ1, deze barbaarse aanslag veroordeeld.

Maar, zo vroeg een medewerker van de Israëlische ambassade zich zaterdagavond bij Family7 af, hoe lang die politieke verontwaardiging stand houdt als Israël ongenadig hard gaat terugslaan. Dan kan die verontwaardiging weleens omslaan tégen Israël. Premier Netanyahu heeft gezegd dat Israël dit harder dan ooit zal vergelden.

Ik hoop en bid dat er aan deze vreselijke oorlog, met alleen maar verliezers, spoedig een einde komt. Ik bid voor alle slachtoffers, voor de nabestaanden van hen die op zo’n gruwelijke wijze om het leven kwamen, maar vooral voor al die lieve mensen die zijn ontvoerd. Moge God hun leven sparen. Maar ik bid ook voor al die Palestijnen die wél graag vrede met Israël willen maar in de tang worden gehouden door Hamas, die op zijn beurt wordt aangevuurd door Iran, de aartsvijand van Israël.

Ten diepste is de strijd in Israël een religieuze strijd. Een eeuwenoude haat van de islam tegen het jodendom. De Joodse staat met de hoofdstad Jeruzalem als ‘steen des aanstoots en struikelblok’ is een doorn in het oog van bijna alle Arabische landen. De terreurbeweging IS heeft al toestemming gevraagd om door bepaalde landen te mogen reizen om Israël te vernietigen.

Inmiddels hangt op het Binnenhof, in provincies en in veel gemeenten de Israelische vlag halfstok. De burgemeesters van Utrecht, Rotterdam en Den Haag weigerden de Israelische vlag uit te hangen. Bang voor reacties uit de moslimgemeenschap…?

Hamas gedraagt zich als beesten, stelt minister Yeşilgöz, wier echtgenoot ook Joods is, op de site van Metronieuws: “Wie meent deze terreur uit te kunnen storten over de Joodse bevolking, die kan niet anders dan ons tegenover zich vinden. Schouder aan schouder. Eén met Israël.”