De foto van Nika Shakarami staat al een aanal weken in een hoekje op het beeldscherm van mijn desktop, om een keer iets te gaan schrijven over de gruwelijkheden die in Iran plaatsvinden. En als ik naar haar foto kijk denk ik: hoe is het mogelijk. Zo’n mooie dame van 16 jaar. En waarom!? Ze ging demonstreren in Teheran voor meer rechten van vrouwen en kwam niet meer terug. Omgebracht door het regime.
Tot vandaag. Want in de Telegraaf staat namelijk een aangrijpende opinie van cultureel psycholoog Keyvan Shahbazi. Hij werd in zijn jeugdjaren gefolterd door de zondag verongelukte Iraanse president Ebrahim Raisi.
Wat Keyvan beschrijft is verschrikkelijk. Raisi heeft de dood van tienduizenden Iraanse jongeren op zijn geweten. Zo liet hij binnen een paar weken rond de 5000 politieke gevangen ophangen. De gevangenissen moesten geschoond worden. Hij selecteerde wie mochten blijven leven en wie niet. Keyvan wist het land te ontvluchten. “Een paar jaar geleden keek ik in de camera van een Perzischtalige tv-zender en zei tegen hem dat ik zal blijven leven tot ik tijdens zijn proces kan getuigen. En nu is hij dood”, aldus Keyvan. Zijn confrontaties met Raisi beschrijft hij in een autobiografische roman: ‘De Amerikaan van Karadj.’
In het Nieuw Israëlitisch Weekblad schrijft Bert Schut dat aan het condoleanceregister veelal te zien is wat voor persoon de overledene was. Hamas, Hezbollah, de Houthi’s, Syrië, Rusland en China betonen hun verdriet en ontzetting.
Ook de Europese raad uitte haar ‘diepste medeleven’ met zijn familie. Waarom? Diep medeleven met iemand die bekend stond als de beul van Teheran? Schaam je dood.
Het ergste is dat in de vergadering van de Verenigde Naties 1 minuut stilte werd gehouden. Hoe krijg je het in je kop om dat voor zo’n klootzak te doen? President of niet, zo’n massamoordenaar verdient het niet om herdacht te worden. ‘Tekenend voor deze rot organisatie’, appte een vriend van mij. Hij heeft gelijk.
In het aanrijpende boek van Shohreh Feshtali ‘Gesluierde jaren’ kun je meer lezen over het niets en niemand ontziende Iraanse bewind.
Zal er ooit een volksopstand komen in Iran waarbij de militairen de kant van de bevolking gaan kiezen? Waardoor er een democratie komt en iedereen in vrijheid kan leven? Waar vrouwen niet meer als gesluierde griezels over straat hoeven gaan, maar zich mogen kleden zoals zij willen – zelfs in minirok – zoals tot 1979? Toen kwam Ayatollah Khomeini aan de macht en veranderde alles.
Verontrustend is het dat de islam in West-Europa steeds meer oprukt. Duizenden moslims komen jaarlijks ook in ons land binnen. Natuurlijk scheer ik niet alle moslims over een kam, maar een aanzienlijk deel is voor het invoeren van de sharia. Vaak aangevuurd door extreme predikers in moskeeën.
En het gaat hard, of we het willen zien of niet. Het antisemitisme breidt zich uit. De toenemende pro-Palestijnse betogingen die schreeuwen om de dood van alle Joden – want dat is de wil van Allah - spreken voor zich.
Reactie plaatsen
Reacties